Amed’in hali perişandır kurban!

VEYSİ POLAT/ABORİ

Bağlar’dan Şehitlik’e oradan İskenderpaşa’ya, Melikahmet’ten Dört Ayaklı’ya, Çarşiya Şewiti’den Hz. Süleyman’a kadar ayaklarım götürdü beni zamana yolculuğa.

Doğduğum, çocukluğumun, gençliğimin geçtiği yerlere adım atarken, mola verip Amed’in labirenti andıran sokaklarında demlendim geçtiğimiz günlerde. Dinlerken memleketimin insanlarını bir kez daha utandım.

Fakirlik dibe vurmuş dibe…

Hangisini anlatayım ki!

Sondan başlayayım.

Her memleketin tüten bacası fabrikalardır. Diyarbakır’ın ki de Ergani Yolu 22’nci kilometredeki Organize Sanayi Bölgesi’nde bulunuyor. 300’den fazla fabrika var ancak bacası tütenlerin sayısı 200. 15 tane de son üç ay içinde kepengi indirmiş. Diyarbakır Organize Sanayi İşadamları Derneği (DOSİAD) Başkanı Abdurrahman Aslan anlatıyor: “Durum gittikçe kötüye gidiyor. Bir yatırımcı fabrikasını kurmadan önce fizibilitesini yapar. Girdi maliyetlerinin en büyük kalemi elektriktir. Bir yılda % 86 zam yapmış EPDK. İşverenler, elektrik faturalarına para yetiştiremiyor. Bir de faturalar değişkenlik gösteriyor. Bir ay, diğer aya uymuyor. Tebdir alınmazsa üretim durma noktasına gelir.”

Kentteki sanayiciler adına vahim tabloyu anlatırken, 6 bin 700 olan bu fabrikalardaki istihdamın da azalabileceği endişesini dile getiriyor Abdurrahman Hoca.

Bir dönemin ticaret merkezi olan memleketin düştüğü hale bakın.

40 yıldır bir çatışma halinin gölgesinde belini doğrultamadı Diyarbakır.

2006 olayları, Kobanê süreci, Sur olayları…

Domino taşı gibi her şey birbirini etkiledi  ve tetikledi.

Hükümetin aldığı ekonomik tedbirler ise bir kanser hastasına asprin yazan bir hekimden farklı olmadı.

Esnafa verilen “can suyu” ve “nefes kredileri” kursaklarda kaldı.

“Diyarbakır’ı Cazibe Merkezi yapacağız” dediler, yatırımcının ve iş bekleyen yüzbinlerce işsizin bir yılını çaldılar.

Şimdi patır patır işyeleri kapanıyor; bundan haberiniz var mı efendiler!

Bağlar’ın Döryolu’na gittiniz mi hiç?

Amele Pazarı’na bir gidin derim; ne hikayeler duyacaksınız.

Sinek kovalayan Çarşiya Şewiti esnafına uğrayın; siz bir çay ısmarlayın, hal-hatır sorun!

Sur’da misafirlerinizi gezdirirken, köşe başı Aşefçiler Çarşısı’na dönen memlekete gözünüzü kapamayın!

45 derece sıcaklıkta 50 kuruşa reyhan, pırpar demeti satan onurlu insanları göreceksiniz. Onlar sizin halkınız; kopmayın onlardan…

“Birlikte Güçlüyüz” deyip her şeyin öznesi olmaya çalışan, sağındaki solundakini diskalifiye etmek için hem nalına hem mığına vuranlar…

Atalarımız “Birlikten güç doğar” dedi; bu lafın içini boşalt demedi ki!

Bu arada memleketin anası ağlamışken, siz neyin istişarelerini yapıyorsunuz öyle.

Başarılı olduğunuzu mu sanıyorsunuz yoksa;

Bakın size bir rakam vereyim; (benim değil, devletin resmi rakamları üstelik)

Diyarbakır’ın Haziran 2019’daki ihracatı 9 milyon 469 bin dolar,

Haziran 2018’deki ihracatı ise 17 milyon 690 bin dolar,

Ocak-Haziran 2019 toplam ihracatı 72 milyon 711 bin dolar,

Ocak-Haziran 2018 ihracatı ise 94 milyon 275 bin dolar.

İşte başarı(sızlığı)nızın resmidir bu rakamlar.

İstişare diye diye memleketin parasını geze geze bitireceksiniz!

Bu gezintilere harcanan uçak ve diğer masrafları ile Alipaşa ve İskenderpaşa mahallesinin 6 aylık ihtiyacı giderilir.

Vakitler tükenmeden herşeyin öznesi olmaktan çıkıp özünüze dönün.

El ele verin, birlikte güçlü olun!

Özne olmaktan çıktığını söyleyenler, siz de cesur olun meydanı reklamşörlere bırakmayın!