Silvanlılar intihar ederken, Diyarbakır Valisi uzayda mı yaşıyor?

VEYSİ POLAT

Diyarbakır’ın Sivan İlçesi, son iki ayda peş peşe yaşanan 7 intihar vakası ile Türkiye Büyük Millet Meclisi gündemine kadar geldi ancak kentteki hiç bir kurumun gündemi olmadı.
Peki Silvan’da neden gençler intihar ediyor gerçekten?
Bu sorununun yanıtını Silvan sokaklarında aradık!
Sonuç gerçekten de vahim…
Son olarak 2015’teki “hendek” olaylarında Tekel, Mescit ve Konak mahalleleri tar u mar oldu…
1990’lı yıllarda çok acı çekmiş kent yeniden göç yollarına düştü.
O dönem 109 bin olan nüfusu, yaşanan çatışmalar, faili meçhul cinayetler ve en son “hendek” olaylarından sonra 86 bin 796’ya kadar düşmüş.
Bir dönem ticaret merkezi olan Silvan, pandemi nedeniyle perişan durumda.
Esnaf odasına kayıtlı 940 esnafın günlük cirosu 1500-2000 TL’den 300-500’e kadar inmiş.
Siftahsız işyerini kapatanlar bile var.
Kahvehaneler, ilçedeki işsizler ordusunun tablosunu gösteriyor.
Diyarbakır Ticaret ve Sanayi Odası’nın Silvan Temsilcisi İbrahim Halil Yılmaz, acı bir gerçeği dile getiriyor:
İlçede tek bir tane fabrika yok!
Evet, yanlış duymadınız; bir dönemin ticaret kenti Silvan’da tüten bir baca yok!
Vaziyet böyle olunca kahvehane köşelerinde geleceğinden umutsuz olan gençler intihara teşebbüs ediyor.
Son iki ayda 7 ana baba ocağına ateş düştü.
İlçe bu intiharları konuşurken Diyarbakır Valisi Münir Karaloğlu, geçtiğimiz günlerde “Camiden arabama gidene dek önümü kesen herkes iş istiyor. Ne iş yaparsın diye sorduğumda ne iş olursa yanıtını veriyorlar. Böyle diyen bir kişi hiçbir işi yapamaz. Mesele nitelikli kalifiye eleman sorusu” açıklamasını yaptı.
Hayretle ve ibretle dinledik.
Evet, Diyarbakır’ın kent merkezinde böyle bir sorun var.
Ya fabrikası olmayan Silvanlılar ne yapsın!
Silvan gibi bir çok ilçede de aynı sorun var…
Bakın, geleceğimizin teminatı olan gençler yaşamına kendi elleri ile son veriyor.
Silvan’da daha üç hafta önce Malabadi Köprüsü’nden atlayıp yaşamına son veren 25 yaşındaki Dindar Gür de “Ne iş olsa yaparım” diyenlerden biriydi.
Askerden sonra çalıdğı hiçbir kapıdan sonuç alamadı.
Gitti AK Parti’ye üye oldu.
İŞKUR 6 aylığına temizlik görevlisi olarak bir okulda iş verdi kendisine.
Babası Müfit Gür, “Evin en büyüğüydü. İş bulup çalıştıkça öz güveni yerine geliyordu. Benden harçlık istemiyordu. Ama olmadı. İşsizlikten, açlıktan, geleceğini göremediğinden hayatına son verdi” diyor.

Bu sözlerden daha acı bir söz var mı?
“Benim evladım gitti, başka ana baba ağlamasın” diyen Müfit Gür’ün sözlerinden sonra Sayın Vali’nin açıklamalarının bir hükmü yoktur.