Cesur görünen korkaklar…

VEYSİ POLAT

Ne mutlu kibirden, gururdan uzak tevazu sahiplerine.

Cesur görünen korkaklar…

Süre gelen yıllar içinde hiç değişmediler.

Görgü kuralı desen yok, davranış desen kusurlu.

Bir kelebek ömrünü andıran yaşamında ne gördüğünü sanıyor insan?

Cesur görünen korkaklar; kendinden güçlüye eğilme eğiliminiz mide bulandırıcı.

Ne demiş atalarımız;

“Bir korkak orduyu bozar”

Vaziyetimiz de aynen bu sözdeki gibi.

Yağcılık, yalakalık yapacağım derken kantarın topuzunu kaçıranlar işin esasını gölgeleyecek manzaralar yaratıyor.

Vakti zamanında bir padişahın “Mağrur olma padişahım senden büyük Allah var…” ikazı yapacak bir görevliye neden ihtiyaç duyduğu daha iyi anlaşılıyor devri zamanda.

Devri sultanide, padişahların cuma namazı için saraydan çıkması başlı başına bir olay ve halk için de, seyirlik bir şölen olurmuş.

İleri yaşımıza karşın biz bu devri yaşayıp görmedik ama yaşayıp görenlere eriştik.

Onlardan dinlediklerimiz ve yazdıklarını okuyarak öğrendiklerimiz var.

Cuma günü, daha erken saatlerde, “halk”, sarayla, padişahın cuma namazını eda edeceği cami arasındaki yolun iki yanına kalabalıklar halinde toplanıp padişahın, adına “cuma olayı” denilen geçişini izlermiş.

Ve padişah, önde küheylan atlara binmiş sırmalı kaftanlı korumaları olduğu halde, yine küheylan atların çektiği yaldızlı bezeli “gerdune-i saltanat” yani saltanat arabasıyla saraydan çıkıp âlâyı valâ ile camiye giderken, yolun iki yanına yığılmış olan halk, onu, “Padişahım çok yaşa” ve bunun yanında “mağrur olma padişahım senden büyük Allah var” ünlemeleriyle uğurlarmış…

İki asır öncesi öyleydi de ya bu devir…

Tabela asılı, beton yığınların içerisinde makam işgal etmiş kimi tipler o günlere özenmiş.

Hey!

Paşalar….

O padişahların devri bitti.

Ama o padişahlara “senden büyük Allah var” diyenlerin lafı kıyamete dek sürecek…

Başka yerde ahkam kesen, göz göze gelince de yerin dibine bakanlar…

Yarın bakacak yeriniz de olmayacak!

Ne mutlu kibirden, gururdan uzak tevazu sahiplerine.